விவசாயத்தின் வேதனை – விளைநிலங்கள் விற்பனைக்கு !

இந்தியா என்றாலே கிராமங்கள், கிராமங்கள் என்றாலே விவசாயம். நம் நாட்டின் முதுகெலும்பு என்று கொண்டாடப்படும் விவசாயம் கடும் வீழ்ச்சியின் விளிம்பில் நிற்பது மறுக்க முடியாத உண்மை. விளைநிலங்களை தொழில்துறை நோக்கங்களுக்காகவும், குடியிருப்புகளுக்காகவும் தாரை வார்க்கும் அவலம் பல பகுதிகளில் நாள்தோறும் நடந்துகொண்டிருக்கிறது.

இலாபமற்ற தொழிலாக மாறிய வேளாண்மை

"விளைந்தால் விவசாயி, விளையாவிட்டாலும் விவசாயி" என்ற பழமொழி இருந்த காலம் மாறிவிட்டது. இன்றைய விவசாயி விளைந்தாலும் கடன் சுமையில் தள்ளாடிக் கொண்டிருக்கிறார். போதிய ஆதரவு விலையில்லாமல், இடைத்தரகர்களின் சுரண்டலில் சிக்கி, சரியான சந்தைவசதி இல்லாமல் தவிக்கும் விவசாயிகள் ஏராளம். இயற்கையின் சீற்றத்தை எதிர்கொள்வதோடு சேர்த்து, அரசுகளின் அலட்சியத்துடனும் போராட வேண்டிய நிலை.

வேளாண் சட்டங்களும் விலகாத கவலைகளும்

மத்திய அரசு கொண்டுவந்த வேளாண் சட்டங்கள் விவசாயிகளுக்குப் போதுமான பாதுகாப்பை அளிக்கிறதா என்ற கேள்வியும் தொக்கி நிற்கிறது. இந்தச் சட்டங்கள் பெரு நிறுவனங்களுக்கும், வசதி படைத்த இடைத்தரகர்களுக்கும் சாதகமாக இருக்குமோ என்ற அச்சம் விவசாயிகளிடையே பரவலாகவே உள்ளது.

விவசாயிக்கு விடியல் உண்டா?

இந்தியாவின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் (GDP) விவசாயத்தின் பங்கு குறைந்துகொண்டே வரும் நிலை அதிர்ச்சியளிக்கிறது. அரசுத் திட்டங்கள் வெறும் அறிவிப்போடு நிற்பதும், அவற்றுக்கான நிதி ஒதுக்கீடுகள் சரியாகச் சென்றடையாததும் விவசாயிகளின் நிலையை மேலும் மோசமாக்குகின்றன. தண்ணீர் தட்டுப்பாடு, தரமான உரம் & விதைகளின் விலையேற்றம் போன்ற பல்வேறு சிக்கல்களை எதிர்கொள்ளும் விவசாயி செய்வதறியாது நிற்கிறார்.

நிலம் விற்கும் விவசாயியின் கண்ணீர்​

மூதாதையர் சொத்தை, உயிரினும் மேலாகக் கருதும் இந்திய விவசாயி, இன்று தங்கள் நிலங்களை விற்கும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளார். அந்த நிலங்களில் உணவுப்பொருட்களை விளைவிக்காமல் வணிக வளாகங்களும், அடுக்குமாடி குடியிருப்புகளும் முளைக்கின்றன. 'விவசாயியின் மகன் நான் விவசாயம் செய்ய மாட்டேன்' என்ற நிலை உருவாகி வருவது நம் நாட்டின் எதிர்காலத்துக்கு உகந்ததல்ல.

உழவனைக் காக்கும் உன்னதக் கடமை

அரசுகள் உடனடியாகக் கவனம் செலுத்த வேண்டிய மிக முக்கியமான துறை விவசாயம்தான். விவசாயிகளின் கடன்களைத் தள்ளுபடி செய்வது, பயிர்காப்பீட்டுத் திட்டங்களைத் திறம்படச் செயல்படுத்துவது, விளைபொருட்களுக்கு நியாயமான விலை நிர்ணயிப்பது, சந்தை வசதிகளை மேம்படுத்துவது போன்ற நடவடிக்கைகள் விவசாயிகளைக் காக்க அவசியம்.

உயிர் காப்பதே உழவனைக் காப்பது

நாம் உண்ணும் ஒவ்வொரு சோற்றுப் பருக்கையும் ஒரு விவசாயியின் உழைப்பில் வந்தது. அந்த உழவனைக் காப்பது, நமது கடமை மட்டுமல்ல, நம்மை நாமே காத்துக்கொள்ளும் சுயநலமும்தான். விளைநிலங்கள் அழிந்து, உணவுப் பற்றாக்குறை ஏற்படும் நிலை உருவானால், பணமும் பொருளும் இருந்தும் என்ன செய்ய முடியும்?

உழவன் வாழ வழி பிறக்குமா?

நிலைமையின் அவலத்தை விவரிப்பதுடன் நின்றுவிடக் கூடாது. விவசாயிகளின் துயரங்களுக்குத் தீர்வுகள் குறித்துப் பேசினால்தான் இந்தக் கட்டுரை நிறைவு பெறும்.

தொழில்நுட்பமும் விவசாயமும்: நவீன விவசாய முறைகளையும், தொழில்நுட்ப உதவிகளையும் அரசு ஊக்குவிக்க வேண்டும். சொட்டுநீர் பாசனம், இயற்கை உரங்கள், நவீன இயந்திரங்களின் பயன்பாடு ஆகியவை உற்பத்தியை அதிகரிப்பதோடு, செலவுகளையும் கட்டுப்படுத்த உதவும்.

கூட்டுறவு விவசாயம்: சிறு, குறு விவசாயிகளை ஒருங்கிணைக்கும் கூட்டுறவுச் சங்கங்களை அரசே முன்னெடுக்க வேண்டும். இதன்மூலம் விவசாயிகள் விளைபொருட்களை நியாயமான விலைக்கு நேரடியாக விற்க முடியும், இடைத்தரகர்களின் சுரண்டல் குறையும்.

மதிப்புக்கூட்டப்பட்ட விளைபொருட்கள்: விளைபொருட்களை அப்படியே விற்பதைத் தாண்டி, மதிப்புக்கூட்டும் (value-addition) தொழில் வாய்ப்புகளை அரசு விவசாயிகளுக்கு வழிகாட்ட வேண்டும். இதனால் வேலைவாய்ப்புகள் உருவாகும், விவசாயிகள் வருமானமும் அதிகரிக்கும்.

கல்வியும், விழிப்புணர்வும்: விவசாயம் குறித்த நவீன அறிவை, விவசாயிகளுக்குப் பரவலாகக் கொண்டு செல்ல வேண்டும். வேளாண் கல்லூரிகளும், ஆராய்ச்சி நிலையங்களும் தங்களின் கண்டுபிடிப்புகளை விவசாயிகளிடம் நேரடியாகப் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். மக்களிடையே விவசாயிகளின் பங்களிப்பையும் உழைப்பையும் பற்றிய விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த வேண்டும்.

மாற்றத்தின் விதை

விவசாயிகளின் வருமானத்தை இரட்டிப்பாக்குவதாக அரசுகள் தொடர்ந்து கூறி வருகின்றன. இந்த இலக்கை மெய்ப்பிக்கப் போராடும் விவசாயிக்கு, அரசாங்கமும், நம் ஒவ்வொருவரின் ஆதரவும் மிக மிக அவசியம். எத்தனை வளர்ச்சித் திட்டங்கள் வந்தாலும், உழவனைப் போற்றிப் பாதுகாக்கும் மனநிலை நம்மில் உருவானாலொழிய உண்மையான முன்னேற்றம் ஏற்படாது.

இந்தியாவின் ஆன்மா கிராமங்களில் வாழ்கிறது. அந்த ஆன்மாவின் பெரும் பகுதி விவசாயிகள்தான். இந்தியாவின் எதிர்காலம் கிராமங்களின் எதிர்காலத்துடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது, கிராமங்களின் எதிர்காலம் விவசாயத்தின் எதிர்காலத்துடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது. விவசாயிகளைக் காப்பாற்றினால்தான், நாட்டையும், நம் எதிர்கால சந்ததியையும் காப்பாற்ற முடியும்.